Hapja e hetimeve për “Sniper Safari” rikthen në vëmendje shkrimin e Xhemail Mustafës për mizoritë serbe në Bosnje dhe paralelizmin e tyre me Drakullën.
Rihapja e hetimeve për skandalin tronditës të “Sniper Safari”, ku dyshohet se vizitorë të huaj paguanin për të qëlluar civilë në Sarajevën e rrethuar, ka rikthyer globalisht vëmendjen mbi mizoritë e kryera gjatë luftës së Bosnjës. Në këtë atmosferë të ngarkuar, Gazetapolitika sjell një shkrim të vitit 1996 të gazetarit shqiptar Xhemail Mustafa, i vrarë më 23 nëntor 2000, në të cilin ai analizonte natyrën monstruoze të dhunës serbe duke e krahasuar atë me simbolin historik të Drakullës.
Mustafa, në artikullin e tij të botuar më 27 korrik 1996, shkruante pas publikimit të një studimi të historianeve franceze Maria Donovani në “Paris Match”, e cila përdori figurën e Drakullës për të shpjeguar përmasat e masakrave në Srebrenicë. Ajo argumentonte se, ashtu si vampiri i mesjetës, “shpirti i së keqes” ishte rikthyer katër shekuj më vonë në Ballkan, duke nxitur krime që tronditën botën.
Reagimet nga autorët serbë asokohe ishin të ashpra. Por Mustafa theksonte se zemërimi i tyre nuk lidhej me pasaktësitë historike rreth Vlad Çëpeshit, por me faktin se simbolika e Drakullës ekspozonte brutalitetin e krimeve të kryera në Bosnje — krime që, sipas tij, nuk mund të mbeteshin të fshehura, sado të përpiqeshin institucionet t’i heshtnin.
Në dritën e zbulimeve të reja mbi “Sniper Safari”, reflektimi i Mustafës merr një domethënie të re. Ai paralajmëronte se literatura, historia dhe vetë memoria njerëzore do të vazhdonin të nxirrnin në pah atë që ishte tentuar të fshihej. Sot, kur bota pyet sërish se si ishte e mundur që civilë të Sarajevës të shndërroheshin në “objekt argëtimi” për snajperët, shkrimi i tij i vitit 1996 tingëllon profetik dhe rrëqethës.
Mustafa përfundonte se paralelizmat historikë nuk janë thjesht figura letrare: ata zbulojnë shpirtin moral të krimeve dhe i kujtojnë botës se e vërteta, herët ose vonë, del në dritë.
